ഞാന്‍ ജന്മമെടുത്തപ്പോള്‍ തന്നെ അയ്യാള്‍ എനിക്കായി പ്രാരാബ്ദങ്ങളുടെയും കഷ്ടപ്പാടുകളുടെയും ഒരു ഭാണ്ഡം സമ്മാനിച്ചിരുന്നു. ജീവിതത്തിന്‍റെ വൈവിധ്യരുചികള്‍ പകര്‍ന്ന് എന്നിലെ ഭാവങ്ങളെ പലപ്പോഴായി അപഹരിച്ചു. എനിക്കായ് തെളിച്ചവഴികളിലൂടെ അനുസരണയോടെ ഞാന്‍ നടന്നു. സ്വന്തമെന്ന് പറയുവാന്‍ മുതലായത് മനുഷ്യനെന്ന മുദ്രയും അതിലെ സത്വങ്ങളും മാത്രം. ഒടുവില്‍ കര്‍മ്മങ്ങളും കര്‍മ്മ ഫലങ്ങളും ഏറ്റുവാങ്ങുമ്പോള്‍ കാണികളില്‍ നിറഞ്ഞത് അനുകമ്പയുടെയും സഹതാപത്തിന്‍റെയും ഭാവങ്ങളായിരുന്നു. ജന്മനിയോഗത്തിന്‍റെ ധര്‍മ്മശാസ്ത്രത്തെ കൂട്ടുപിടിച്ചവയില്‍ തൃപ്തനാകുവാന്‍ തുനിയവെ അയ്യാള്‍ എനിക്കായി പുതിയൊരു മേലങ്കി നല്‍കി. വിധിയുടെ വിളയാട്ടങ്ങളില്‍ അടിച്ചമര്‍ത്തലിന്‍റെ അഗ്നിയില്‍ സ്ഫുടം ചെയ്ത ഒരു മറുപിറവിയുടെ വേഷം... ആ പിറവി മനുഷ്യരക്തത്തെ തന്‍റെ വാള്‍മുനയില്‍ ചിന്തിയെടുക്കവേ അയ്യാള്‍ തൂലിക നിലത്തുവെച്ച് തന്‍റെ സൃഷ്ടി പൂര്‍ത്തീകരിച്ചു... ഒടുവില്‍ അപൂര്‍ണ്ണ ജന്മമായ് ഞാന്‍ മാത്രം അവശേഷിക്കവേ അയ്യാള്‍ വീണ്ടും മഷിയെടുത്തു, മറ്റൊരു പാത്രസൃഷ്ടിക്കായി.... തന്‍റെ തൂലിക നിറയ്ക്കുവാന്‍...
No comments:
Post a Comment